Postelein-waterlepeltje
Het postelein-waterlepeltje (Ludwigia peploides), ook wel kleine waterteunisbloem genoemd, is een overblijvende water- en oeverplant, die behoort tot de teunisbloemfamilie (Onagraceae) en wordt beschouwd als een invasieve soort. Het postelein-waterlepeltje is afkomstig uit Zuid-Amerika en geïntroduceerd in Europa als vijverplant. De in Nederland (en elders in Europa) aangetroffen planten behoren tot de ondersoort L. peploides subsp. montevidensis.
In Zuid-Europa kan de soort woekeren in natuurgebieden en zo de overige vegetatie wegconcurreren. In Nederland zijn enkele vondsten gedaan sinds 2003, waarvan de meesten verwijderd zijn. Postelein-waterlepeltje staat op het Convenant Waterplanten en de Unielijst. Dit houdt in dat bezit, handel en vervoer van deze soort verboden is in de hele Europese Unie en dat gevonden exemplaren bestreden moeten worden. Ook in Vlaanderen komt de soort beperkt voor.
Het postelein-waterlepeltje wordt 10 - 40 cm hoog en bloeit van juni tot in september.
De plant heeft op de knopen wortelende stengels, die dichte matten kunnen vormen. De planten verspreiden zich via stengelfragmenten die elders wortelen. De soort lijkt op waterteunisbloem (Ludwigia grandiflora), maar is te onderscheiden door de grootte van de bloem en de vorm van het blad. Postelein-waterlepeltje heeft 7-17 mm lange kroonbladeren en 3-6 cm lange bladen met een duidelijke bladsteel en -schijf. De kroonbladeren van de waterteunisbloem zijn 15-25 mm lang en de 6-12 cm lange bladen lopen af langs de bladsteel.()
