Zeesla
Ulva lactuca, zeesla, is een soort nitrofiele groene zeealg uit de orde Ulvales en familie Ulvaceae.
Beschrijving
Het bestaat uit een thallus, meer precies een nematothallus, dat dun en afgeplat is, vaak gelobd, met slechts twee cellagen die elk een enkele chloroplast bevatten (organel die chlorofyl bevat). Dit flexibele blad kan variëren van donkergroen tot lichtgroen en kan een meter lang worden in water dat rijk is aan organisch materiaal (hoewel de grootte sterk varieert, over het algemeen tussen 20 en 60 cm). De alg klampt zich vast aan het substraat door middel van een kleine hechtschijf, met daarop een zeer korte steel.
Het is een nitrofiele soort en een bio-indicator vooreutrofiëring. Het is ook een bio-indicator van mariene vervuiling door de metalen Mn, Fe, Ni, Cu, Zn, Cd en Pb in de buurt van afvoerleidingen van stedelijk afvalwater (gebieden zonder afvalverwerkingsinstallaties).
Dit zeewier kan rauw of gekookt worden gegeten. Zeesla werd in Frankrijk gegeten tijdens voedseltekorten. Tegenwoordig wordt het ook gebruikt als meststof in de landbouw, vooral wanneer het woekert als gevolg van eutrofiëring.
Om zeewier voor voedseldoeleinden te oogsten, kiest u voor jong zeewier, dat zich vastklampt aan een substraat en vaak onder water ligt, en profiteert u van hoog water. Het kan gedroogd (uit de zon, gedurende 2 of 3 dagen, afhankelijk van de temperatuur), ingevroren of vers gegeten worden. Zoals veel eetbarezeewieren is het rijk aan mineralen, proteïnen en vitaminen.()
